กินทุเรียน "หลงลับแล" ครั้งแรก ของคนไม่ชอบกินทุเรียน [ K-NABEE VLOGGER ]

จำไม่ได้แล้วเหมือนกันว่าเคยเอาทุเรียนเข้าปากครั้งล่าสุดเมื่อไหร่ น่าจะนานมาก ๆ 20 กว่าปีมาแล้ว ตอนนั้นยังจำได้ กินเข้าไปแล้วรู้สึกถึงความฉุน เหม็น และ รสชาติแหยะแบบแปลก ๆ จนทำให้ไม่กินทุเรียนอีกเลย ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา  และสำหรับครั้งนี้อาจจะไม่ใช่ครั้งแรกของการกินทุเรียน แต่เป็นครั้งที่ 2 แต่ว่าสำหรับสายพันธุ์ "หลงลับแล" นี่ถือเป็นครั้งแรก เพราะใคร ๆ ก็บอกว่าอร่อยมาก ราคาแพงโคตร ๆ เพื่อนก็ไม่อยากให้เราพลาดของอร่อยเลยเอามาให้ลองค่ะ

สวนทุเรียนเมืองตราด สวนนี้ชื่ออะไร ??
ไม่รู้เหมือนกันค่ะ 

พอดีเป็นสวนของคนรู้จัก เป็นสวนของญาติ ที่เป็นญาติของญาติกันอีกที (งงมั้ย ?) สรุปก็คือ ญาติ ๆ กัน นี่แหละ เพียงแต่ว่าอาจจะห่างไกลหน่อย 

เราไม่ได้เสียเงินค่าเข้าสวนทุเรียนนี้สักบาท ตอนนี้เราก็ไม่รู้ว่าเขามีทุเรียนสายพันธุ์หลงลับแล อันที่จริงเราไม่ได้ตื่นเต้นอะไรกับสวนทุเรียนเพราะว่าเรา ไม่ชอบทานทุเรียนอยู่แล้วค่ะ ก็เห็นสายพันธุ์อื่น ๆ บ้าง ทางเจ้าของสวนเขาเอาออกมาต้อนรับพวกเรา  

สวนนี้อยู่ที่ จังหวัดตราดและไม่รู้ชื่อสวนอะไร ทางเข้าอยู่ตรงซอยข้างวัดตะเคียน (เราจำได้แค่นี้)  นอกจากทุเรียนก็มีผลไม้อื่น ๆ มากมายออกมาต้อนรับให้เราและเพื่อน ๆ ได้อิ่มแปร้กัน  แต่สำหรับบทความนี้เป็นกระทู้ของทุเรียน ฉะนั้นเราจะลงเฉพาะทุเรียนนะคะ  

มาเริ่มกันที่  ที่เรียน สายพันธุ์อะไรไม่รู้ (จำไม่ได้) ที่เพื่อนเราทานอร่อยมาก กลิ่นฉุนเหมือนกัน เราก็ทำได้แค่หิ้วมาถ่ายเซลฟี่ด้วยเท่านั้นเอง หน้าตาก็เป็นอย่างในภาพเลยค่ะ 

หนักมาก!! ดูเหมือนจะไม่หนักนะคะ แต่หนักโคตร ๆ เลย

 เราก็อยากได้ภาพไงเลยต้องยอมแบก ยก หิ้ว ขึ้นมาหน้ากล้องแล้วยิ้ม กดเเชะ 

เสร็จแล้วรีบวาง 555+ 

มันก็จะมีหลายช็อตหน่อย ๆ ด้วยความอยากได้ภาพไง

 เพื่อนก็รอกินทุเรียนวนไป ต้องรอให้เราถ่ายภาพเสร็จก่อน 

และไม่ได้มีแค่เราที่อยากจะถ่ายรูปกับทุเรียน น้องชายที่ไปเที่ยวด้วยกันก็เอาด้วย เขานี่แหละเป็นคนติดต่อกับทางเจ้าของสวนว่าจะมีจอมป่วนอย่างพวกเราและไปหา  ต้องขอบคุณน้องชายแล้ว ของฝากเจ้าของสวนเป็นเบียร์ 3 ขวด ที่พวกเราต้องนั่งดื่มด้วยกัน มันก็จะแปลก ๆ หน่อยกินเบียร์กับทุเรียน ดูมันจะไม่ค่อยไปด้วยกันนะ 555+  แต่ก็เอาน่าทุกคนยังมีชีวิตรอดและเที่ยวต่อไป

พอพวกเราถ่ายภาพเล่น กินเงาะ เจาะทุเรียน เกรียนสวนมังคุดไปสักพัก คุณน้าเจ้าของสวนก็เรียกให้ไปดูอะไรที่หลังบ้าน   ในลังมีอะไรบางอย่างอยู่ นั่นคือ ทุเรียนลูกเล็ก ๆ น่ารัก ๆ  พี่สาวที่ไปด้วยกันร้องออกมาว่า นี่มัน หลงลับแล นี่ โห!! ทุเรียนสายพันธุ์นี้มันแพงมากเลยนะ 

จากนั้นคุณน้าเจ้าของสวนก็พาเดินออกไปที่สวนหลังบ้านเพื่อไปดูทุเรียนหลงลับแลจากต้นมันเลย  แน่นอนทุกคนก็จะตื่นเต้นหน่อย ๆ เพราะว่าจะได้เห็นของแพง แถมยังจะได้กินของแพงอีกด้วย  ส่วนเราตื่นเต้นตรงที่ จะได้ถ่ายภาพคู่กับทุเรียนสายพันธุ์แพง ๆ 5555+ 

ลองหลงลับแล 

และแล้วเราก็พากันมายืนกองกันอยู่ใต้ต้นทุเรียน ที่มีลูกทุเรียนเล็ก ๆ สายพันธุ์หลงลับแลอยู่บนนั้น มองด้วยตาลุกวาว เห็นแล้วอยากจะปีนขึ้นไปเก็บ  แต่ยืนคุยกันไปได้ไม่นานคุณน้าเจ้าของสวนก็ไม่รีรอ ขึ้นไปเด็ดมาเลย 2 พวง รวมแล้วประมาณ 5 ลูก เพื่อให้พวกเราได้ชิมและ หิ้วกลับบ้าน 

ความจริงแล้วลูกมันจะดกเต็มต้นมากกว่านี้ แต่ว่าพวกเรามาถึงสวนในช่วงที่คุณน้าพึ่งจะเก็บส่งขายไป มันเลยเหลืออยู่บนต้นให้พวกเราได้ยลกันนิดหน่อยเท่านั้นเอง  

เห็นแล้วมันน่าสอยลงมาจริงไหมล้าาาา  

แน่นอนว่า 3 ลูกนี้คุณน้าแกสอยลงมาให้พวกเราแล้ว 

ก็ออกมาเป็น 3 ลูกนี่ไง หิ้วมา แชะ เเชะ เเชะ ภาพอีกตามเคย  ภาพนี้ให้มนุษย์เพื่อนถือให้ถือเองลำบากเพราะมันหนักมาก รวม ๆ แล้วคงเกือบ 7 - 10 โลเห็นจะได้ 

แต่เราก็ยังอดไม่ได้ ต้องยกให้ได้ เอาสักภาพนึงก็ยังดี หนักก็ต้องอดทนไว้ ๆ ต่อไปก็พากันหิ้วเข้าบ้านคุณน้าเจ้าของสวนและลงมือผ่าทุเรียน

ขนาดผ่าเสร็จแล้วก็ยังไม่วายจับมาถ่ายรูปอีกนะ  แต่แนะนำนะคะ การจับทุเรียนแบบนนี้ทำร้ายฝ่ามือตัวเองมากเพราะเปลือกทุเรียนแหลมโคตร ๆ ถ้าจะให้ดีควรมีอะไรมารองหรือสวมถุงมือจะดีมาก กว่าเราจะถ่ายภาพเสร็จยกทุเรียนออกจากฝ่ามือมาเป็นรอย เป็นรูกันเลยทีเดียว

ออกมาเป็นยวงสวยมาก ที่จริงก็มียวงที่สวยกว่านี้ด้วย แต่เอามาถ่ายภาพไม่ทัน เพื่อนกินไปก่อน 555+  ก็จะเหลือให้เราถ่ายภาพประมาณนี้แหละ

คนที่ชอบทุเรียนเห็นหลงลับแลแบบนี้คงก็จะอดใจไม่ไหวกันเลยล่ะค่ะ  กลิ่นไม่ค่อยมีนะ ไม่เหม็นเลยล่ะ ปกติแล้วถ้าเป็นสายพันธุ์อื่นผ่าออกมาปุ๊บกลิ่นจะมาก่อนเลย แต่สำหรับหลงลับแลเราว่ากลิิ่นมันอ่อนมาก ๆ

ภายในเวลาไม่นานลูกนี้ก็หมดเกลี้ยง  เพื่อน ๆ พากันกินอย่างอร่อยเลย เดี๋ยวลงภาพโฉมหน้ามนุษย์เพื่อนอีกคนที่ชื่นชอบทุกเรียนมาก ๆ ให้ชมกันค่ะ

แบบนี้เลยค่ะ หน้าก็จะฟินหน่อย ๆ  กินไปชมไป อร่อยไป เลย 

นางก็จะบ่นเราว่าจะถ่ายรูปก็หัดเช็คหน้าเพื่อนบ้าง 

แหม่ก็เรามันสายแคนดิด ทำไงได้ 555+ 

พี่ชายค่ะ คนนี้คนที่ขับรถมาส่งพวกเราถึงเมืองตราด พาเเวะได้ทุกที่ที่พวกเราอยากจะแวะเลย  ค่าน้ำมันหารกันออก 1,000 บาท แกพาไปได้หมด เป็นพี่ที่ใจดีมากเลย  และพี่ชายก็ไม่พลาดที่จะถือหลงลับแลลูกเล็ก ๆ แล้วแชะภาพบ้างค่ะ 

เราก็นั่งคุยกันไป ผ่าทุเรียนกินกันวนไป คุยเรื่องหลายเรื่องแต่ก็มีแต่เรื่องกินทั้งนั้นเลย 

เราเองก็ได้ลองทานทุเรียนหลงลับแล เหมือนกัน แบ่งออกมาเป็นชิ้นเล็ก ๆ เพื่อนเอามาให้เพราะว่ามันเป็นของแพงนะ ลองดูสิ!! เพื่อนว่างั้น  เราก็ไม่อยากขัดน้ำใจเพื่อนและทั้งอยากจะลองเหมือนกันเลย เอาว๊ะ ลองดู๊ววววว

ปรากฎว่ามันก็ทานได้นะ กลิ่นไม่เหม็น แต่ก็มีกลิ่นอยู่แต่ไม่แรงมากเมื่อเทียบกับสายพันธุ์อื่น ๆ เราว่าหลงลับแลคงกลิ่นบางสุดละ  ส่วนรสชาติมันก็จะออกหวาน ๆ กรอบ ๆ กลมกล่อมหน่อย ๆ ถามว่าอร่อยมั้ย เราก็พอได้นะ แต่ก็ยังไม่ชอบอยู่ดี  เอาเป็นว่าอยู่ในระดับ "กินได้" ก็แล้วกันค่ะ 

ก็ต้องขอบคุณคุณน้าเจ้าของสวนทุเรียนที่ได้ให้พวกเราได้แวะมาหาและได้ลองชิมทุเรียน รวมถึงผลไม้อื่น ๆ แบบไม่ต้องเสียค่าใช้จ่ายอะไรเลย ขอบคุณพี่ชายและพี่สาวที่ขับรถมาส่ง และเพื่อนร่วมทริปอีก 3 ท่าน ที่บุกเที่ยวมาด้วยกันจนงบงาน แล้วเจอกันใหม่บทความหน้ายังมีผลไม้มารีวิวอีก ของสวนนี้แหละแต่อยากจะเขียนแยกกันเพื่อความอ่านง่ายค่ะ  ขอบคุณทุกท่านที่แวะเข้ามาชมนะคะ 

.

ปล. เรารับรีวิวนะคะ ทั้งรีวิวสถานที่ สินค้า ของใช้ ขอให้ไม่ผิดกฎหมายรีวิวให้ได้หมดค่ะ  ขอดูตัวอย่างผลงานที่เคยทำได้นะคะ 

.

ติดตามผลงานภาพถ่ายและติดต่องานรีวิวได้ที่  

IG : https://www.instagram.com/konpentapang/ 

FB : konpentapang Nabee 

Line ID : admasika (ติดต่องานทักไลน์นะค้าา) 

E-Mail : konpentapang2@gmail.com