บางปูในวันฝนพรำ มีเวลาวันเดียวก็ยังพากันเที่ยวได้อีกนะ บุกสมุทรปราการกันเลย

ขอต้อนรับท่านผู้อ่านเข้าสู่ K-NABEE VLOGGER นะคะ ขอบคุณที่คลิกเข้ามา ไหน ๆ ก็เข้ามาแล้วไม่อ่านก็ดูภาพให้จบก็ได้นะคะ มีเรื่องราวการเที่ยวแบบวันเดียวจบมาฝากค่ะ  

"บางปู ในวันฝนพรำ"

 เรียกเสียเป็นเหมือนนิยายน้ำเน่าเลย แต่จะทำไงได้ในเมื่อมันเป็นวันฝนพรำจริง ๆ
 ก็หวังว่ามีเป็นบทความทำให้คุณอยากจะนอนอยู่บ้านมากกว่าออกไปเที่ยวตากฝนเหมือนเรานะคะ
 แต่ถ้ากายพร้อม ใจสั่งก็มาตากฝนด้วยกันค่ะ ป่ะลุย!! 

จากเดิมมนุษย์แฟนของผู้เขียนอยากจะไปนั่งโง่ ๆ อยู่ที่ทะเล 

ก็ไม่เข้าใจอ่ะนะ ถ้าจะนั่งโง่ ๆ อยู่บ้านก็นั่งได้นะ (แค่คิดค่ะไม่ได้พูด 55+) 

ตอนแรกจะไปชลบุรี อ้าว! ทะเลแสนแสบกับหน้าฝน

หลายคนคงคิดออกว่ามันจะเป็นแบบไหน

หรือจะไปหัวหินดี เสนอไป เสนอมา

ก็จบที่ทะเล "บางปู" สมุทรปราการ ใกล้บ้านสุด ๆ 

แต่ก่อนจะไปบางปูเราไปเป็นอาหารจระเข้กันมาแล้วค่ะ

ค่ารถแท็กซี่จาก บางนา ไป ฟาร์มจระเข้ เสียไป 130 บาท

เอาไว้เล่าอีกบทความก็แล้วกัน 

ค่ารถจากฟาร์มเหมาแท็กซี่ไป 150 บาท

(แพงกว่าบางนามาบางปูซะอีก 555+)
แต่เราต้องทำเวลาค่ะ เดี๋ยวฝนตก

มาถึงบางปู พร้อมสภาพคนโดนแดดเขมือบไปทั้งตัว

ไม่ใช่แค่ดำ แต่หิวน้ำ หิวข้าว สุด ๆ

ก็เลยพากันเดินเข้ามาทางฝั่งภัตราคารด้านในค่ะ 

ก็ออกมามองทะเล นิด ๆ ถ่ายภาพหน่อย ๆ 

แต่บังเอิญกดถ่ายบ่อย ภาพมันเลยเยอะ 

พกนายแบบส่วนตัวมาด้วย

มันก็ต้องถ่ายภาพเขาสิ ว่ามั้ย ?
ไม่ถ่ายไว้ จะเสียดายมุม

เพราะเดี๋ยวฝนมันจะมา

ฟ้าก็ไม่เปิด นกนางนวลก็น้อยหน่อยวันนี้

ได้เวลาทานข้าวกันแล้ว

ทานสองคน สั่งอาหารมายังกับมา 4 - 5 คนเลย
ราคาก็พอได้นะ แต่แพงกว่าร้านอาหารทั่วไปสักหน่อย

ราคาอาหารภัตราคาร มันก็จะงี้แหละมั้ง

ยิ่งเป็นอาหารทะเลก็จะแพงหน่อย 

จำไม่ได้ว่าสั่งอะไรมาทานบ้าง 

รสชารติก็อร่อย พอได้อยู่ค่ะ 

บางอันก็เผ็ดไปนิด 

กินไป ก็มองวิวทะเลไป

เลือกมุมดี ๆ ลมพัดเย็ด ๆ 

อิ่มแล้วก็ออกมาเดินป่าชายเลนค่ะ

จะมีสะพานปูน และวิวกังหันลม อยู่ด้านนอกสะพาน

แต่เป็นสะพานสั้น ๆ จำไม่ได้ละบริษัทอะไรมาสร้างไว้

แล้วก็พากันไปเดินป่าชายเลยกันค่ะ

ช่วงเย็นยุงเยอะมาก 

บริจาคเลือดไปหลายลิตรเลย 

ใครจะมาถ้าอ่านบทความนี้ 

อย่าลืมทายากันยุงด้วยนะคะ 

เป็นสะพานไม้มันคงจะดูคลาสสิกกว่านี้

แต่เป็นสะพานปูนก็ดีนะ แข็งแรงหน่อย

มุมถ่ายภาพหาไม่ยากค่ะ

ยืนตรงไหน ก็ถ่ายตรงนั้นเลย 

เดินไปมองปลาตีน ไป โอ้ยย โรแมนติก 

เขียว ๆ งี้อ่ะ ป่าชายเลย 

แต่ที่ยืนอยู่ป่ะ ป่าชายเรา เอ๊ะ 

มุกอะไร 555+ 

เดินไปเรื่อย ๆ ชมนก ชมไม้ ให้อาหารยุง 

โบกมือทักทายปลาตีนไปเรื่อย ๆ ค่ะ 

ระยะทางมันอาจสั้น 

แต่ยุงมันก็อิ่มนะ

เอ้ย! ไม่ใช่

แต่มันก็สวยดีนะ 

ขอสักภาพนะ 

โดนสาว ๆ ข้างหลักแย่งซีนไปเรียบร้อย 

คนเข้ามาเดินเล่นที่สะพานป่าชายเลนก็เยอะเหมือนกันค่ะ 

เวลาหามุมถ่ายภาพ ก็หลบ ๆ เลี่ยง ๆ คนเอาเอง 

คนเดินมา ก็รอเขาเดินไปก่อน 

เดินมาสุดสะพาน มันก็จะเป็นจุดชมวิว

พระอาทิตย์ตกดิน

แต่ . . .

.

ฟ้าไม่เข้าข้างเรา

เมฆฝนกำลังมา 

.

พระอาทิตย์กำลังหายไป 

.

เห็นแสงตะวัน ลิบหรี่อยู่หลังก้อนเมฆ

อวสานความโรแมนติก 

555+

แม้ ตรงจุดนี้ดวงอาทิตย์จะไม่โผล่มา

เราก็ยังไม่ท้อค่ะ 

กลับขึ้นไปที่สะพานใหม่อีกรอบ 

.

วันนี้นกนางนวลก็ไม่ค่อยมี

คนไม่เยอะเท่าไหร่ 

เป็นครั้งแรกที่มาที่บางปู แล้วไม่เจอฝูงนกเยอะ ๆ 

มุมนี้ต้องนั่งลง 

แล้วส่องลอดไปตรงช่องของสะพานค่ะ 

นั่งแบบนี้ไง 

ก็ถ่ายภาพกันสักหน่อย 

แต่สุดท้ายดวงอาทิตย์ก็ได้แต่หลับอยู่หลังเมฆ 

ไม่รู้มันกลัวอะไร 

รูปคู่ก็อย่าให้ขาด 

เดี่ยวเขาจะหาว่ามาคนเดียว 

หันกลับไปเรียกดวงอาทิตย์อีกสักพัก 

แต่ดวงอาทิตย์ไม่ฟังเราเลย 

อำลาอาทิตย์ แล้วมาชมฝูงนางนวลน้อย ๆ ก็ได้ 

ลมเริ่มแรงเข้า ๆ และ แรงเข้า 

แสงอาทิตย์เริ่มหายไป เรื่อย ๆ 

ฟ้าเริ่มมืด

มวลเมฆเริ่มลอยมา 

ลมแรงขึ้นเรื่อย ๆ 

ผู้คนเริ่มทยอยกลับ 

ฝูงนกยังคงกาปีกเล่นกับลม 

เสียงนกเจื้อยแจ้ว เสียงคนเริ่มคะนอง 

เสียงลมเริ่มกรรโชก แรงขึ้นเรื่อย ๆ 

เราเองก็เริ่มรู้สึก

ถึงบางอย่างกำลังจะมา 

พายุฝน เร่งฝีเท้ารีบเดินลมสะพาน 

หวังจะออกไปถึงปากทางก่อนฝนลงเม็ด

ฝูงนางนวลเริ่มหายไป 

พวกมันคงกำลังเตรียมรับมือกับพายุแน่นอน 

เมฆเริ่มยึดท้องฟ้า 

จากสีฟ้า กลายเป็นสีเทา

จากเทาก็เริ่มดำ

แล้วเราก็เร่งฝีเท้าเร็วขึ้น ๆ ๆ 

แข่งกับความแรงของลม 

รู้สึกถึงความเย็นจากเม็ดฝนล็อตแรก

มันหล่นมาแล้ว 

เฮ้ย! วิ่งสิ รออะไร 

ไม่ใช่แค่เราวิ่ง

คนอื่น ๆ ก็เริ่มวิ่ง

แต่เขาเอารถมาเอง

ซึ่งเราต้องวิ่งไปปากทาง 

เพื่อรอแท็กซี่

สนุกสนานกันใหญ่

กับการฝ่าสายฝนเย็น ๆ กัน 2 คน

หายใจหอบแฮ็ก ๆ เมื่ออกมาถึงป้ายรถเมล์

เจอผู้ร่วมชะตากรรมอยู่ 4 - 5 คน 

เรามาฟังเสียงฝนใต้ป้ายรถเมล์บางปูด้วยกันนะ 

- - สวัสดีวันฝนพรำ - -